Herkese merhaba,
Sanırım bu blog hayatında istikrarlı yazmak bana göre değil...
Olsun, yazamasamda birçok blogu günlük takip edebiliyorum, bazen hastahanen köşesinde, bazende bir otobüste kırmızı ışıkta moleküllerime ayrılırken =)
Kısa bir özetle bugünlerde benden bahsedersek,
minik misafirimizin prenses olduğunu öğrendik...
Şuan 17+6 olarak yolumuzun yarısını tamamladık sayılabilir...
Bol ağrılı ve mide problemleriyle baş etmeye çalışıyorum, üzerine menapoza girmişim gibi her 5 dk bir aşırı terleme ve akabinde üşümede cabası... Miyomumuz da bebeğimizle birlikte büyümeye, büyüdükçe de rahatsızlık vermeye devam ediyor tabikisi ama çok şükür zorlu, tedirgin ve tehditkar günlerimizin büyük kısmını atlattık... Bu arada sağ bacağımdaki birkaç gündür kasılmalarda nasıl bir atraksiyon yaratıyor anneler ve adayları bilirler... Ayrıca teyzelerimiz temmuzun ilk haftası 2 li testimiz var, dua ederseniz ben ve prensesimiz size minnettar oluruz herhangi bir sorun çıkmaması için...
Unutmadan, neden bilmiyorum ama sanki prensesimin cinsiyeti elimde patlayacak gibi hissediyorum, tamamiyle psikolojik baskı neticesinde...
Tatlı yiyemeyen ve durmadan ekşimsi gıdalara yönelen biri olarak, 30 yaşlarının başında olmasına rağmen annesinin bile yeni farkedip 'aaa bunun çilleri çıkıyor' diyerek, yok karnımın ön kısmı düzmüşde aman efendim kalçalarım yayılmışmış nidalarıyla beni en başından beri beynime kazıdıkları prens modelini dr.uma rağmen benliğimden uzaklaştıramadım...
2 haftacık sonra kesinleşeceğini düşünerek kendimi rahatlatmaya çalışıyorum...
Aslında en önemlisi,
Allah sağlıklı ve hayırlı evlat versin gerisi teferruat...
Dileyen ve anne olmayı bekleyen herkese inşallah...
...
Selam,
Sevgi ve Dua ile,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
dosttan nameler...